تبیین نقش مدیریت دانش آفرین سازمان پلیس بر عملکرد پلیس پیشگیری در شهر تهران

در جهان امروز عواملی چون تخصصی شدن فعالیت ها ، وسعت و سرعت تغییرات در تکنولوژی, گسترش ارتباطات جهانی و شبکه های اطلاعاتی، تنوع نیازهای انسان ها در جوامع مختلف, افزایش روز افزون شیوه های رقابتی، و . . . باعث پیچیده تر شدن محیط پیرامون سازمان ها گردیده است. در چنین شرایطی، به منظور مرتفع سازی مشکلات و نیازهای پیچیده یک جامعه، انتظار نمی رود تا مدیریت اثربخش سازمان ها بدون استفاده از «ابزارها و فرایندهای نوین دانش مدیریت» و صرفا با دسترسی محدود به اطلاعات و نیروی انسانی و یا  با اتکا بر تجربه ها و رویکردهای سنتی میسر گردد. در این ارتباط، «پیتر دراکر» ، نوع جدیدی از سازمان ها را معرفی می کند که در آنها به جای قدرت بازو، قدرت ذهن حاکمیت دارد بطوریکه بر اساس این نظریه جوامعی می توانند انتظار توسعه و پیشرفت در آینده را داشته باشند که از دانش بیشتری نیز برخوردار باشند. بر این اساس، برخورداری از منابع طبیعی نمی تواند به اندازه «دانش» اهمیت داشته باشد (ابطحی و  صلواتی،۱۳۸۵).امروزه «دانش»، به عنوان یکی از منابع سازمانی بسیار مهم محسوب می شود بطوریکه می تواند اطلاعات     جدید و مفیدی را در اختیار مدیریت سازمان قرار دهد(ابطحی و  صلواتی،۱۳۸۵). دانش سازمانی علاوه بر قابلیت تکمیل پذیری، می تواند بارها و بارها نیز برای دستیابی به اطلاعات جدید جزئیات و کلیات آن را در هم آمیخت و پس از به وجود آمدن آن می توان درباره مطالب بدست آمده صحبت نمود و آن را در اختیار افراد و دیگر سازمان ها قرار دارد امروزه سازمان های موفق و کامیاب امروز ما سازمان هایی هستند که دانش جدید را خلق و یا کسب کرده  و برای بهبود فعالیت های خود، دانش حاصل شده را به روش ها و شیوه های کاربردی گوناگون تبـدیل می کنند. در واقع،چنین سازمان هایی از شیوه های جدید و خلاق برای اصلاح ساختار و عملکردهای خود بهره گرفته اند و از این رو می توانند برای دیگر سازمان ها نیز نمونه و الگو باشند.